Επιμέλεια: Διονύσιος Κριάρης ΙΣΤ. Αλλοδαπό Δημόσιο — Η διάταξη του άρθρου 923 ΚΠολΔ περιορίζει το δικαίωμα αναγκαστικής εκτελέσεως επί περιουσιακών στοιχείων του αλλοδαπού δημοσίου που βρίσκονται στην Ελλάδα, τάσσοντας ως προϋπόθεση για την εκτέλεση την άδεια του Υπουργού Δικαιοσύνης. ΑΠ Ολ 36-37/2002 ΕλΔ 2002,1027, ΑΠ 301/2002 ΕΕΝ 2003,319. — ... την χορήγηση της άδειας αυτής μπορεί να αρνηθεί ο τελευταίος, σταθμίζοντας τις συντρέχουσες περιστάσεις, με γνώμονα τη διαφύλαξη υπέρ του αλλοδαπού δημοσίου της ασυλίας εκτελέσεως - η οποία είναι διαφορετική και ανεξάρτητη από την ετεροδικία της δικαιοδοσίας - στην περίπτωση που δεν επιτρέπεται η εκτέλεση από γενικά αναγνωρισμένο κανόνα του διεθνούς δικαίου, όπως συμβαίνει με την εκτέλεση επί αντικειμένων που υπηρετούν κυριαρχικούς σκοπούς του αλλοδαπού δημοσίου (απόφαση 2ΒvM1/76 του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ομ. Δημ. της Γερμανίας), ή τη διατήρηση των ομαλών σχέσεων με το αλλοδαπό δημόσιο, σε περίπτωση που εκτιμάται ότι οι σχέσεις αυτές μπορεί να διαταραχθούν εξαιτίας της εκτελέσεως. ΑΠ Ολ 36-37/2002 ΕλΔ 2002,1027. — ... ο επιδιωκόμενος με τον ανωτέρω περιορισμό του άρθρου 923 ΚΠολΔ σκοπός, δηλαδή, αφενός η συμμόρφωση προς γενικώς αναγνωρισμένο κανόνα διεθνούς δικαίου και αφετέρου η αποφυγή διαταράξεως των διεθνών σχέσεων της χώρας, είναι θεμιτός, αφού συνάδει προς τον κανόνα της ασυλίας εκτελέσεων του αλλοδαπού δημοσίου και προς τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 2 του Συντάγματος, που ορίζει ότι η Ελλάδα, ακολουθώντας τους γενικά αναγνωρισμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επιδιώκει την εμπέδωση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, καθώς και την ανάπτυξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών και των κρατών, εμπίπτει δε και στην επιφύλαξη υπέρ της «δημόσιας ωφέλειας» και του «δημόσιου συμφέροντος» του άρθρου 1 του πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. ΑΠ Ολ 36-37/2002 ΕλΔ 2002,1027. — ... περαιτέρω η άρνηση του Υπουργού Δικαιοσύνης να χορηγήσει άδεια για την εκτέλεση σε βάρος αλλοδαπού δημοσίου δεν παραβλάπτει την ουσία του σχετικού δικαιώματος, αφού δεν θίγει τη δικαστική απόφαση, η οποία εξακολουθεί να παράγει δεδικασμένο και να αποτελεί τίτλο εκτελεστό, που μπορεί να χρησιμεύσει προς εκτέλεση στην επικράτεια της αλλοδαπής πολιτείας από όργανα αυτής, εφόσον αναγνωρισθεί ή κηρυχθεί εκτελεστή, σύμφωνα με τις διατάξεις της Συμβάσεως των Βρυξελλών για τη διεθνή δικαιοδοσία και την εκτέλεση αποφάσεων (πρβλ. και απόφαση του ΔΕΚ της 28.3.2000 επί προδικαστικού ερωτήματος του γερμανικού αναιρετικού Δικαστηρίου). ΑΠ Ολ 36-37/2002 ΕλΔ 2002,1027. Στις 10/02/2005 |